Imagine dining in a European capital where you do not know the local language. The waiter speaks little English, but by hook or by crook you manage to order something on the menu that you recognise, eat and pay for. Now picture instead that, after a hike goes wrong, you emerge, starving, in an Amazonian village. The people there have no idea what to make of you. You mime chewing sounds, which they mistake for your primitive tongue. When you raise your hands to signify surrender, they think you are launching an attack.
Communicating without a shared context is hard. For example, radioactive sites must be left undisturbed for tens of thousands of years; yet, given that the English of just 1,000 years ago is now unintelligible to most of its modern speakers, agencies have struggled to create warnings to accompany nuclear waste. Committees responsible for doing so have come up with everything from towering concrete spikes, to Edvard Munch’s “The Scream”, to plants genetically modified to turn an alarming blue. None is guaranteed to be future-proof.
Some of the same people who worked on these waste-site messages have also been part of an even bigger challenge: communicating with extraterrestrial life. This is the subject of “Extraterrestrial Languages”, a new book by Daniel Oberhaus, a journalist at Wired.
Nothing is known about how extraterrestrials might take in information. A pair of plaques sent in the early 1970s with Pioneer 10 and 11, two spacecraft, show nude human beings and a rough map to find Earth—rudimentary stuff, but even that assumes aliens can see. Since such craft have no more than an infinitesimal chance of being found, radio broadcasts from Earth, travelling at the speed of light, are more likely to make contact. But just as a terrestrial radio must be tuned to the right frequency, so must the interstellar kind. How would aliens happen upon the correct one? The Pioneer plaque gives a hint in the form of a basic diagram of a hydrogen atom, the magnetic polarity of which flips at regular intervals, with a frequency of 1,420MHz. Since hydrogen is the most abundant element in the universe, the hope is that this sketch might act as a sort of telephone number. | تصور کنید در پایتخت یکی از کشورهای اروپایی که زبان محلی آن را نمی دانید به یک غذاخوری رفته اید. باوجود ان که پیشخدمت خیلی کم انگلیسی صحبت می کند ، با هروسیله ممکن موفق می شوید غذایی را که مناسب تشخیص می دهید در منو سفارش داده، بخورید و هزینه آن را بپردازید. اکنون در مقابل تصور کنید که پس از گم کردن مسیر در یک پیاده روی طولانی در دل طبیعت، گرسنه به یک دهکده آمازون می رسید. مردم آنجا نمی دانند در مورد شما چطور باید فکر کنند. شما برای درخواست غذا از خود صدای جویدن در می آورید( و دندانهایتان را به هم می زنید) آما آنها به اشتباه فکر می کنند که این یک زبان بدوی است و وقتی دستان خود را برای نشان دادن تسلیم بلند می کنید ، آنها فکر می کنند که شما قصد حمله دارید .برقراری ارتباط بدون یک زمینه مشترک سخت است. به عنوان مثال ، مکانهای در معرض تشعشع رادیواکتیو باید دهها هزار سال به صورت دست نخورده به حال خود رها شوند . با این حال ، بنا بر این فرض که زبان انگلیسی پس از سپری شدن 1000 سال برای بسیاری از گویندگان متاخر آن قابل درک نیست ، کارگزاری ها تلاش کرده اند هشدارهایی را برای (درامان ماندن مردم متاخر )از خطر( دفن) زباله های هسته ای تولید کرده و همراه انها کنند . انجمن های مسئول این کار هرچیز ممکن را مدنظر قرارداده اند از تیرهای بلند بتونی گرفته تا تابلوی جیغ اثر ادوارد مونک، گیاهان اصلاح شده ژنتیکی تا روشن کردن یک تابلوی هشدار آبی رنگ با این وجود هیچ یک از این موارد تضمینی را برای ایمنی آینده( پیشبینی و مقابله با حوادث اینده) فراهم نمی کند. برخی از افرادی که روی این پیام های هشدار درباره مکان های زباله کار کردند متوجه فراهم کردن راه حلها برای بخشی از یک چالش بزرگتر نیز بوده اند: برقراری ارتباط با زندگی فرازمینی. این مساله موضوع کتاب جدیدی از دانیل اوبرهاوس یک روزنامه نگار مجله " وایرد(مخابره) با عنوان "زبانهای فرازمینی" است. درباره نحوه دریافت اطلاعات توسط موجودات فرازمینی هیچ چیزی مشخص نیست. بر روی یک جفت لوحه که در اوایل دهه 1970 با دو فضاپیمای پایونیر 10 و 11 به فضا ارسال شده چیزهای ابتدایی (انسانهای برهنه و یک نقشه درشت برای یافتن زمین) تصویر شده است، اما حتی این شیوه اطلاع رسانی هم بر مبنای این فرض است که بیگانگان توانایی دیدن را دارند. از آنجا که شانس یافتن چنین فضاپیماهایی توسط موجودات فضایی خیلی اندک است، احتمال بیشتری دارد که امکان تماس با این موجودات از طریق گسیل امواج رادیویی از زمین که با سرعت نور حرکت می کنند میسرشود. اما درست همانطور که یک رادیوی زمینی برای پخش صوت باید با فرکانس مناسب تنظیم شود، نوع بین ستاره ای امواج رادیویی نیز باید بر فرکانس صحیح تنظیم شود. حال سوال اینجاست که فرکانس صحیح تماس با بیگانگان را چگونه باید یافت؟ لوحه پایونیر اشاره ای جزئی به شکل نمودار پایه یک اتم هیدروژن ارائه می دهد که قطبیت مغناطیسی آن در فواصل منظم و با فرکانس 1420 مگاهرتز می چرخد. از آنجا که هیدروژن فراوان ترین عنصر در جهان است ، امید این است که این طرح به نوعی به عنوان شماره تلفن عمل کند. |