Imagine dining in a European capital where you do not know the local language. The waiter speaks little English, but by hook or by crook you manage to order something on the menu that you recognise, eat and pay for. Now picture instead that, after a hike goes wrong, you emerge, starving, in an Amazonian village. The people there have no idea what to make of you. You mime chewing sounds, which they mistake for your primitive tongue. When you raise your hands to signify surrender, they think you are launching an attack.
Communicating without a shared context is hard. For example, radioactive sites must be left undisturbed for tens of thousands of years; yet, given that the English of just 1,000 years ago is now unintelligible to most of its modern speakers, agencies have struggled to create warnings to accompany nuclear waste. Committees responsible for doing so have come up with everything from towering concrete spikes, to Edvard Munch’s “The Scream”, to plants genetically modified to turn an alarming blue. None is guaranteed to be future-proof.
Some of the same people who worked on these waste-site messages have also been part of an even bigger challenge: communicating with extraterrestrial life. This is the subject of “Extraterrestrial Languages”, a new book by Daniel Oberhaus, a journalist at Wired.
Nothing is known about how extraterrestrials might take in information. A pair of plaques sent in the early 1970s with Pioneer 10 and 11, two spacecraft, show nude human beings and a rough map to find Earth—rudimentary stuff, but even that assumes aliens can see. Since such craft have no more than an infinitesimal chance of being found, radio broadcasts from Earth, travelling at the speed of light, are more likely to make contact. But just as a terrestrial radio must be tuned to the right frequency, so must the interstellar kind. How would aliens happen upon the correct one? The Pioneer plaque gives a hint in the form of a basic diagram of a hydrogen atom, the magnetic polarity of which flips at regular intervals, with a frequency of 1,420MHz. Since hydrogen is the most abundant element in the universe, the hope is that this sketch might act as a sort of telephone number. | فرض کنید در حال صرف غذا در پایتخت یکی از کشورهای اروپایی هستید که زبان آن را نمیدانید. پیشخدمت اندکی انگلیسی میفهمد، اما با هر مشقتی موفق میشوید چیزی را که از منو که شناختید سفارش دهید، غذا را صرف کنید و هزینهاش را بپردازید. عوض آن اینگونه تصور کنید که پس از پیش آمدن مشکلی در هنگام دویدن، در حالی که بسیار گرسنه هستید سر از روستای آمازونی درمیآورید. افراد آنجا اصلاً نمیدانند که هستید. شما صدای جویدن درمیآورید که آنها این صدا را به اشتباه به عنوان زبان اصلی شما در نظر میگیرند. هنگامی که دستهای خود را به نشانۀ تسلیم بالا میبرید، آنها فکر میکنند قصد دارید حملهای را شروع کنید. برقراری ارتباط بدون بافت مشترک دشوار است. به عنوان مثال، سایتهای رادیواکتیو باید دهها هزار سال بدونسکنه باقی بمانند؛ اما با توجه به اینکه انگلیسی که همین 1000 سال قبل صحبت میشد حالا برای اکثر گویشوران مدرن آن نامفهوم است، سازمانها تلاش کردهاند هشدارهایی برای قرار دادن در کنار ضایعات اتمی ایجاد کنند. کمیسیونهای مسئول این کار به دستاوردهایی رسیدهاند، از جمله میخهای بتنی برجها، تابلوی «جیغ» ادوارد مونک، تا گیاهانی که اصلاح ژنتیک شدهاند تا به رنگ آبی هشداردهنده درآیند. تضمینی وجود ندارد که اینها در برابر آینده مقاوم باشند. بعضی از همان افرادی که روی این پیامهای محل دفع ضایعات کار کردهاند، در چالشی بسیار بزرگتر نیز شرکت داشتهاند: برقراری ارتباط با زندگی فرازمینی. این موضوع «زبانهای فرازمینی» است، کتابی جدید نوشتۀ دنیل اوبرهاوس، روزنامهنگار Wired. هیچچیز در مورد نحوۀ دریافت اطلاعات توسط فرازمینیها مشخص نیست. اوایل دهۀ 1970 یک جفت لوح همراه با فضاپیماهای پایونیر 10 و 11 به فضا فرستاده شد، در این لوحها دو سفینه فضایی همراه با پیکر برهنۀ انسان و نقشهای جهت پیدا کردن زمین طراحی شده بود، چیزهای ابتدایی، اما همین نیز فرض میکند بیگانگان میتوانند ببینند. از آنجا که احتمال مشاهده شدن این قطعه هنری بینهایت اندک است، احتمال برقراری ارتباط با فرازمینیها از طریق پخش امواج رادیویی از طرف زمین و سفر با سرعت نور بیشتر است. اما همانطور که باید فرکانس صحیح در رادیوی زمین تنظیم شود، لازم است فرکانس صحیح در رادیوی میانستارهای نیز تنظیم شود. موجودات فضایی چگونه با موارد صحیح روبرو میشوند؟ لوح پایونیر راهنمایی به شکل شکل ساده اتم هیدروژن نشان میدهد، قطبیت مغناطیسی که با فرکانس 1420 مگاهرتز در فواصل زمانی منظم از آن میچرخد. از آنجایی که هیدروژن فراوانترین عنصر در کیهان است، امید است این طرح بتواند بهعنوان شماره تلفن عمل کند. |