พวกเราอาศัยอยู่ในหนึ่งในอพาร์ตเม้นท์เล็กๆ บนอาคารคอมเพล็กซ์หลายชั้นที่เป็นแหล่งพักพิงของครอบครัวชนชั้นกลางมากมายหลายครอบครัว แต่สมาชิกครอบครัวสายพันธุ์หนึ่งที่ถูกใจอาคารของเรานาม เฟลิส โดเมสติคา ดูท่าจะมีจำนวนแซงครอบครัวสายพันธุ์โฮโม เซเปียนส์เสียแล้ว เพราะเหล่าสิ่งมีชีวิตสี่อุ้งเท้าเล็บยืดหดได้ ซึ่งยืดอกนับญาติกับลูกพี่ลูกน้องในแถบป่าเขาอย่างสิงโต เสือ ลิงซ์ และโอเซลอตได้เนี่ย ไม่กลัวใครหน้าไหนในถิ่นนี้ทั้งนั้น จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นของแมวเหมียวผู้พกเก้าชีวิตไว้ในกรงเล็บรบกวนทุกคนก็จริง แต่ก็แก้เครียดให้ผู้คนมากมายด้วย
แมวเหล่านี้บนถนนของเราต่างมีเส้นแบ่งเขตแดนของตัวเองที่จริงจังมาก เหล่านักจับหนูบนชั้นแรก ชั้นสอง และชั้นสามไม่ออกจากชั้นตัวเองไปไหนหากไม่ใช่เพื่อจู่โจมครัวด้วยความหิวโหยข้ามเขต ส่วนระเบียงเป็นเขตหวงห้ามเฉพาะของแมววัยเยาว์และบางครั้งก็จะมีเหล่าสายเลือดขุนนางสยามโบราณมาเลียเนื้อตัวและนอนอาบแดดบ้าง แมวหนุ่มบางตัวไปถูกใจมุมนอนครางในลำคอในที่ที่ขยับตัวก็ยังจะไม่พออย่างห้องพักยามซึ่งพวกมันอาจจะพบเจ้าของที่น่าสงสารงีบหลับอยู่ พระเจ้าได้ประทานกล่องเสียงถึงสองแบบให้แก่เจ้าแมวพวกนี้ แบบหนึ่งไว้ครางในลำคอส่วนอีกแบบไว้ส่งเสียงร้องเหมียวและนักร้องเหมียวเสียงใสบางตัวในแถบที่พักอาศัยของเราก็เลยทำเอาทุกคนตื่นทั้งคืนด้วยออเคสตร้ายามค่ำในโอกาสพิเศษต่างๆ
ผู้พักอาศัยบางคนที่อยากจะสะอาดประดุจวิฬารบนเกี๊ยะสูงเลยหงุดหงิดพอแมวสีหมองทั้งหลายทำของของพวกเขารก ผู้พักอาศัยสายไม่ประนีประนอมคิดจริงๆ ว่าควรขับไล่แมวพวกนี้ด้วยยันต์แมวเก้าหาง ส่วนสายรักสันติสุขยังตัดสินใจไม่ถูกและอยากจะรอดูไปก่อนว่าเรื่องแมวๆ จะเป็นอย่างไร จะว่าไป พวกเราก็ไม่รู้ว่าใครจะโดนให้เป็นคนออกหน้ามารับแมวล่ะทีนี้!