ProZ.com translation contests »
First ProZ.com Translation Contest 2007: "First ProZ.com Translation Contest 2007" » English to Dutch » Entry by Nero Translations Ltd

Source text in English

Translation by Nero Translations Ltd (#352) — Winner

When she moved into his tiny house in Stroud, and took charge of his four small children, Mother was thirty and still quite handsome. She had not, I suppose, met anyone like him before. This rather priggish young man, with his devout gentility, his airs and manners, his music and ambitions, his charm, bright talk, and undeniable good looks, overwhelmed her as soon as she saw him. So she fell in love with him immediately, and remained in love for ever. And herself being comely, sensitive, and adoring, she attracted my father also. And so he married her. And so later he left her - with his children and some more of her own.

When he'd gone, she brought us to the village and waited. She waited for thirty years. I don't think she ever knew what had made him desert her, though the reasons seemed clear enough. She was too honest, too natural for this frightened man; too remote from his tidy laws. She was, after all, a country girl; disordered, hysterical, loving. She was muddled and mischievous as a chimney-jackdaw, she made her nest of rags and jewels, was happy in the sunlight, squawked loudly at danger, pried and was insatiably curious, forgot when to eat or ate all day, and sang when sunsets were red. She lived by the easy laws of the hedgerow, loved the world, and made no plans, had a quick holy eye for natural wonders and couldn't have kept a neat house for her life. What my father wished for was something quite different, something she could never give him - the protective order of an unimpeachable suburbia, which was what he got in the end.

The three or four years Mother spent with my father she fed on for the rest of her life. Her happiness at that time was something she guarded as though it must ensure his eventual return. She would talk about it almost in awe, not that it had ceased but that it had happened at all.
Toen ze verhuisde naar zijn piepkleine huisje in Stroud en zijn vier kleine kinderen onder haar hoede nam, was Moeder dertig en nog steeds zeer aantrekkelijk. Ik vermoed dat ze nog nooit zo iemand als hem had ontmoet. Deze behoorlijk verwaande jongeman, met zijn vrome welgemanierdheid, zijn air en beleefde gedrag, zijn muziek en ambities, zijn charme, opgewekte manier van praten en onmiskenbaar knap voorkomen, overweldigde haar van zodra ze hem zag. Ze werd onmiddellijk verliefd op hem en bleef voor altijd verliefd. En zij, bevallig, gevoelig en liefdevol, bekoorde op haar beurt mijn vader. Dus trouwde hij met haar en wat later verliet hij haar – en ook zijn kinderen en nog enkele van haar.

Toen hij weg was, bracht ze ons naar het dorp en wachtte. Ze wachtte dertig jaar. Ik denk niet dat ze ooit heeft geweten waarom hij haar in de steek had gelaten, toch leken de redenen duidelijk genoeg. Ze was te eerlijk, te ongedwongen voor deze bevreesde man; te verstrooid voor zijn ordelijke wetten. Ze was dan ook een meisje van het platteland; verward, hysterisch, liefdevol. Ze was zo slordig en ondeugend als een kauw in een schoorsteen, ze maakte haar nest van vodden en juwelen, was gelukkig in het zonlicht, schreeuwde luidkeels bij gevaar, neusde overal rond en was onverzadigbaar nieuwsgierig, ze vergat te eten of at de hele dag door en zong bij een rode zonsondergang. Ze leefde volgens de wetten van de natuur, hield van de wereld en maakte geen plannen, had een scherp oog voor ’s lands natuurschoon en zou haar leven lang nooit een opgeruimd huis hebben. Waar mijn vader van droomde, was iets helemaal anders, iets dat ze hem nooit kon geven – de veilige regelmaat van een keurige buitenwijk, dat was wat hij op het einde kreeg.

Op de drie of vier jaar die Moeder met vader doorbracht, teerde ze de rest van haar leven. Het geluk dat ze toen kende, was iets dat ze bewaarde omdat het wel moest leiden tot zijn uiteindelijke terugkeer. Ze sprak er bijna met ontzag over, niet omdat het tot een einde was gekomen, maar omdat het überhaupt was gebeurd.


[quote]
This translation received 8 votes and the following comments:
nice translation
Met voorsprong de beste. Qua stijl, foutloosheid en mooie oplossingen. Applaus!
Leest als origineel
[/quote]




l