ProZ.com translation contests »
32nd Translation Contest: "Movie night" » English to Dutch » Entry by Annelies Gentens


Source text in English

Translation by Annelies Gentens (#37441)

To say that I was compelled by Parasite from start to finish is an understatement; its filming style with tracking shots are enthralling. Having watched several Korean films during the London Korean Film Festival, I was familiar with the usual genres employed in such films but Parasite seemed to defy them all! Parasite is comedic, in a quirky way, it is also a thriller, straddles class divisions and also depicts a family tale amongst other genres and is therefore likely to appeal to all ages.

Parasite truly deserves to be watched in a cinema to appreciate its nuances and the stylish cinematography. As a summary, to avoid spoilers, Parasite tells the tale of the interaction between the Park family and the Kim’s, an unemployed family, whose contrasting worlds collide with long lasting consequences.

[...]Bong Joon-Ho manages to pique the audience’s interest with brightly lit shots coupled with the effective use of indoor space, and it is surprising to realise, after the film’s 2 hour 12 minute length, that most of the scenes occur within the Park family’s home. The mundane elements of domesticity are displayed with an intriguing perspective showcasing Bong Joon-Ho’s flair. It is a slow burner but you will revel in its beauty and ingenuity as Parasite convinces that it operates solely on one level but it is in fact multi-layered and depicts social realism with empathy and pathos.

The cast are beguiling to watch, every facial movement and action is accentuated, even the mere act of walking up or down stairs can convey hidden meaning, which the camera fragments. Levels of unease are also created by virtue of that effective use of space with unusual camera angles and dramatic weather conditions ratcheting up that sensation. There is a surreal nature to Parasite, which its score emphasises, and furthermore the film adopts elements of the absurd devised in such an ingenious way which is truly cinematic magic. Parasite’s apparent eeriness will certainly keep you riveted and would not feel alien to the Twilight Zone school of filmmaking.

The actors are very impressive and add breadth to their roles creating relatability whilst seeming effortlessly cool. When Ki-Woo and Ki-Jeong Kim were working within the Park family home as private tutors they certainly epitomised this level of nonchalant, understated authority creating an aura of mysticism with the unspoken, almost mythical, tutoring techniques employed. Quite simply, the actors Park So-Dam and Choi Woo-Sik, as Ki-Woo and Ki-Jeong, are compelling to watch in the different directions that Parasite follows and they carry these performances seamlessly thereby inviting the audience to be on their side.

[...]Parasite is a remarkable piece of extremely skilful filmmaking, it is simply a must see film, and so I am looking forward to re-watching the film on its UK general release date.
Als ik zeg dat ik van begin tot eind geboeid naar Parasite heb zitten kijken, is dat een understatement. De techniek van de tracking shots houdt je helemaal in de ban. Ik had op het Korean Film Festival in Londen al verschillende Koreaanse films gezien en was bekend met de genres die doorgaans in zulke films werden gebruikt, maar Parasite leek ze allemaal te overklassen! Parasite is komisch op zijn eigen manier, maar is ook een thriller. Het is een verhaal over klassenverschillen, maar ook over een familie. Het is een film die kijkers van alle leeftijden zal aanspreken.

Parasite is een film die je in de bioscoop moet zien, zodat de nuances en de stijlvolle cinematografie volledig tot hun recht komen. Kort samengevat en zonder te veel te verklappen, gaat Parasite over de interactie tussen de familie Park en de werkloze familie Kim. Wanneer hun twee werelden botsen, krijg je gevolgen die lang naslepen.

[...] Bong Joon-ho weet de aandacht van zijn publiek vast te houden met zijn helder verlichte shots en het efficiënte gebruik van binnenruimtes. Het is haast niet te geloven dat de meeste scènes van deze twee uur en twaalf minuten durende film zich in het huis van de familie Park afspelen. Met zijn typische flair brengt Bong Joon-ho alledaagse, huiselijke elementen vanuit een intrigerend perspectief in beeld. De film komt traag op gang, maar je zult je hart ophalen aan de schoonheid en spitsvondigheid die erin vervat zit. Hoewel Parasite op het eerste gezicht een vlakke film lijkt, is hij eigenlijk gelaagd. De sociaal-realistische film zit vol empathie en pathos.

De cast is innemend en hun kleinste gelaatsuitdrukkingen en bewegingen worden in de verf gezet. Zelfs een trap op- of aflopen kan een verborgen betekenis hebben, wanneer dat door de camera gefragmenteerd weergegeven wordt. Soms krijg je ook kippenvel door de ongebruikelijke camerastandpunten in combinatie met dramatische weersomstandigheden. De soundtrack benadrukt dan weer het surrealistische karakter van Parasite en de ingenieuze manier waarop de absurde elementen in de film verweven zijn, zorgt voor pure filmmagie. Door het akelige sfeertje van Parasite zit je op het puntje van je stoel. Het doet denken aan de stijl van The Twilight Zone.

De acteurs maken een sterke indruk en voegen diepgang toe aan hun personages. Ze zijn herkenbaar, maar ook cool. Wanneer Ki-woo en Ki-jung Kim zich als privéleraars voordoen en bij de familie Park thuis gaan werken, stralen ze een nonchalante autoriteit uit en creëren ze een mystieke sfeer met hun bijna mythische bijlestechnieken. Acteurs Park So-dam en Choi Woo-sik, die Ki-woo en Ki-jung vertolken, nemen je mee doorheen alle wendingen in Parasite en met hun knappe acteerprestaties pakken ze het publiek helemaal in.

[...] Parasite is een opmerkelijk staaltje filmmaken. Het is een film die je gewoon gezien moet hebben. Ik kijk er alvast naar uit om hem opnieuw te bekijken, zodra hij in de Britse bioscoopzalen te zien is.


Discuss this entry