Robocop (Paul Verhoeven, 1987) se ha convertido en un auténtico clásico de culto, a pesar de que, en su momento, nadie apostó por el guión escrito por Edward Neumeier y Michael Miner. Se paseó de productora en productora sin despertar el mínimo interés; nadie encontraba la gracia en una historia en apariencia ridícula, pero que escondía en su interior toneladas de crítica descarnada hacia el sistema neoliberal imperante en la era Reagan. Tuvo que ser otro amigo de polémicas el que llevara a la pantalla el ácido relato en 1987; Paul Verhoeven construía una película repleta de ultraviolencia explícita, espejo de una sociedad decadente en manos de ejecutivos sin escrúpulos. Por supuesto, con poco que se compare el resultado de Robocop con el Batman crepuscular de El retorno del Caballero Oscuro, los puntos en común de ambos universos son evidentes. El humor negro, el contexto del futuro cercano convertido en una especie de jungla urbana, las guerras de bandas y el uso demencial de los medios de comunicación y la publicidad, integrados como parte esencial del relato, hacen sospechar que Neumeier y Miner se habían empapado bien de la obra de Miller.
El éxito de Robocop propició la aparición de la consabida secuela. Para la ocasión, los productores decidieron acudir al barro primordial en el que se gestó la base de la primera parte, y contrataron a Frank Miller como guionista de Robocop 2 (Irvin Kershner, 1990). Si había alguien conectado a este relato ciberpunk y sus connotaciones críticas, era el tipo que impresionó al mundo con las mismas armas que los responsables de la franquicia querían explotar.
Pronto empezaron los problemas. Verhoeven queda fuera del proyecto, aunque los fans de la franquicia aplauden la llegada de Irvin Kershner (director de El Imperio Contraataca) como director de la secuela. Al leer el guión propuesto por Miller, tanto Kersner como los productores declararon que lo que Miller había escrito era imposible de filmar. El libreto sufre una reescritura por parte de Walon Green, mutilando las ideas de Miller. La película resultó un fracaso comercial en su estreno cinematográfico, pero el mercado del vídeo casero salvó los muebles, e incluso animó a la productora a la realización de una nueva secuela. | Winning entries could not be determined in this language pair.There was 1 entry submitted in this pair during the submission phase. Not enough entries were submitted for this pair to advance to the finals round, and it was therefore not possible to determine a winner.
Competition in this pair is now closed. |
robocop (Paul Verhoeven 1987)Dit het 'n ware kultusklassiek geword, ondanks die feit dat dit destyds Niemand wed op die draaiboek wat deur Edward Nevmeier geskryf is nie y En Michael Miner het van vervaardiger na vervaardiger gedwaal sonder om wakker te word in The Minimum Interest, niemand het die snaakse in 'n verhaal in belaglike parition gevind nie, maar dit het weggekruip in tonne skerp kritiek op The Neoliberal System Dit moes 'n ander vriend van polemiek wees waarin sy na die skerm gebring het Die suur storie (1987 Paul Verhoeven) Sy bou 'n film vol eksplisiete ultrageweld, 'n spieël van 'n samelewing van cendente in die hande van die uitwerpsels sonder scropulus, natuurlik met paco wat IS vergelyk Die resultaat (Robocop)met (Die Batman)Twilight in The Knight's Reterno Donker, die algemene kenmerke van beide heelalle is duidelik. Die konteks van die nabye toekoms het 'n soort stedelike oerwoud geword Die bendeoorloë en Die kranksinnige gebruik van die media en die publisiteit wat as die belangrikste deel van die verhaal geïntegreer is, laat ons vermoed dat Neumeier en Minerse Miller se werk goed opgesuig het Die sukses van Robocop het gelei tot die verskyning van die bekende vervolgverhaal. Vir die geleentheid het die vervaardigers besluit om na die oermodder te gaan waarin die basis van die eerste deel bedink is, en het Frank Miller aangestel as die draaiboekskrywer van Robocop 2 (Irvin Kershner, 1990). As daar iemand was wat verband hou met hierdie kuberpunkverhaal en die kritieke konnotasies daarvan, was dit die man wat die wêreld geskok het met die wapens wat diegene wat verantwoordelik was vir die franchise wou uitbuit. Gou het die probleme begin. (Verhoeven) word uit die projek gelaat, hoewel aanhangers van die franchise die koms van Irvin Kershner (direkteur van The Empire Strikes Back) as direkteur van die skool toejuig. By die lees van die draaiboek wat deur (Miller) voorgestel is, het beide (Kersner) en die vervaardigers gesê dat wat (Miller) geskryf het, onmoontlik was om te verfilm. Die libretto word herskryf deur Walon Green, wat Miller se idees vermink. Die film was 'n kommersiële mislukking in sy filmvrystelling, maar die tuisvideomark het die meubels gered en selfs die produksiemaatskappy aangemoedig om 'n nuwe skaal te maak. | Entry #37271 — Discuss 0 — Variant: Not specifiednone
|