“Sana bir teklifim var”. Arkadaşım April’in, hiçbir işe yaramayacak, hatta sır bile sayılmayacak sırlar verirken yaptığı gibi, öne doğru eğildi. “Burada olduğumdan kimseye söz etmezsen, gözlerini düzeltebilirim.”
“Bas git buradan!”
Birkaç defa gözlerini kırptı. “Ben de ona uğraşıyorum.”
“Söylediğin şeyi beceremezsin demek istemiştim!”
“Neden?”
“Gözlükle iyileştirenleri saymazsak, gözlerimi düzeltebilen kimse çıkmadı.”
“Bazı yeteneklerim var. Sana gösterebilirim. Tabii eğer…”
“…senden kimseye söz etmezsem mi?”
“Tam isabet! Tek kural bu.”
“Gözlerimi kör etmeyeceğini nereden bileyim? Ya sen de telefonda bir şeyler satmaya çalışırken sözler verip de tüm sözleri yalan çıkan satıcılar gibiysen…”
Elleriyle boşlukta cam siler gibi daireler çizerek yaptığı hareketini yine yapmaya başladı. “Bana zarar vermeyen bir yaratığa öyle bir şey yapmam.”
“Yani, zarar versen kör ederdim mi diyorsun?”
“Bu, bilmen gerekirse öğrenebileceğin bir şey.”
“Peki, gözlerimi düzeltirsen, ben de kimseye senden söz etmezsem, tarlalarımızdan gidecek misin?”
“Tam isabet!”

[...] "Bir önerim var." Arkadaşım April'ın, bana bir sır vermek istediğinde -gerçi sırlarının hiçbiri iyi değildi, hatta tam olarak sır oldukları bile söylenemezdi- yaptığı gibi öne doğru eğildi. "Burada olduğumu kimseye söylemezsen gözlerini iyileştirebilirim."
"Hadi canım!"
Birkaç kez gözlerini kırptı. "Yapmaya çalıştığım şey bu."
"Demek istediğim şu ki gözlerimi iyileştiremezsin!"
"Neden?"
"Şu ana kadar hiç kimse gözlük yardımı olmadan gözlerimi iyileştiremedi."
"Bazı yeteneklerim var. Göreceksin; tabii eğer…"
"…Kimseye senden bahsetmezsem mi?"
"Evet, konunun can alıcı noktası, özü o."
"Peki, beni kör etmeyeceğini nereden bileceğim? Çeşitli vaatlerde bulunan ama her söyledikleri yalan olan şu telefon pazarlamacıları gibi biri olabilirsin.
Elleriyle cilalama ve parlatma hareketini yapmaya başladı. "Bana hiçbir zarar vermeyen bir canlıya böyle bir şey yapmam."
"Yani sana zarar verirsem beni kör edebilir misin?"
"Bu gizli bir bilgi."
"Peki, gözlerimi iyileştirirsen ve senden kimseye bahsetmezsem tarlalarımızı terk edeceksin, öyle mi?"
"Evet, meselenin özü bu!" [...]

[...] “Bir teklifim var.” Verdiği sırların hiçbiri keyif vermese de, hatta sır bile olmasa da arkadaşım April’ın sır vermek istediğinde yaptığı gibi öne eğildi. “Burada olduğumu kimseye söylemezsen gözlerini düzeltebilirim.”
“Git başımdan!”
Birkaç kez gözlerini kırptı. “Ben de onu yapmaya çalışıyorum.”
“Böyle bir şey yapamazsın demek istedim!”
“Neden olmasın?”
“Şimdiye kadar hiçbir şey gözlerimi düzeltemedi. Gözlükler dışında.”
“Özel yeteneklerim var. Sen de göreceksin, tabii…”
“…Senden kimseye bahsetmezsem mi?”
“Aynen öyle. İşin özü bu.”
“Beni kör bırakmayacağını nereden bileyim? Çeşit çeşit sözler veren ama aslında tamamen yalan söyleyen telepazarlamacılar gibi olabilirsin.”
Yine o cilala, parlat hareketini yapmaya başladı. “Bana zarar vermemiş birine asla böyle bir şey yapmam.”
“Yani sana zarar verseydim beni kör mü edecektin?”
“Onu ancak bana zarar vermeye çalışanlar bilir.”
“Gözlerimi düzelteceksin ve senden kimseye bahsetmezsem topraklarımızdan ayrılacaksın, öyle mi?”
“İşin özü bu!” [...]

[…] “Sana bir teklifim var.” Arkadaşım April’in o hiçbir işe yaramayan, hatta sır bile denemeyecek sırlarından birini vermek istediğinde yaptığı gibi öne doğru eğildi. “Burada olduğumu kimseye söylemezsen gözlerini iyileştirebilirim.”
"Yürü git!"
Gözleri birkaç kez kırpıştı. “Ben de onu yapmaya çalışıyorum.”
“Yani bunu beceremezsin demek istiyorum.”
“Neden?
“Çünkü gözlerim için gözlük dışında bir çare bulabilen kimse çıkmadı.”
“Benim bazı yeteneklerim var. Görürsün, eğer sen…”
“… kimseye senden söz etmezsem, öyle mi?”
“Tam isabet, işin özü bu.”
“Gözlerimi kör etmeyeceğini nereden bileyim? Her sözü yalan tele pazarlamacılar gibi biri olabilirsin.”
Yeniden döne döne uzayıp kısalmaya başladı. “Bana zarar hiçbir zararı olmayan bir yaratığa bunu yapmam.”
“Yani sana zarar verirsem beni kör edebileceğini mi söylüyorsun?”
“Bunun yanıtını ancak mutlaka gerekliyse verebilirim.”
“Gözlerimi iyileştirirsen ve ben de senin hakkında kimseye bir şey söylemezsem tarlalarımızı terk edecek misin?”
“Tam isabet!” […]

[...] “Sana bir teklifim var.” Benimle bir sırrını paylaşmak istediğinde öne eğilen arkadaşım April gibi öne eğildi. Gerçi April’in sırlarından pek bir şey çıktığı söylenemez. Hatta sır oldukları da söylenemeyebilir. “Gözlerini düzeltebilirim, ama benim burada olduğumdan kimseye bahsetmeyeceksin.”
“Defol git ya!”
Gözlerini kırpıştırdı. “Ben de öyle yapmaya çalışıyorum zaten.”
“Demek istediğim, gözlerimi düzeltemezsin!”
“Nedenmiş o?”
“Çünkü gözlük takmak dışında bir çözüm bulabilen kimse olmadı bugüne kadar.”
“Benim bazı güçlerim var, işin sırrı bu.”
“Beni kör yapmayacağını nereden bileceğim? Sürekli bir şeylerin sözünü verip hiçbir sözü tutmayan telefon pazarlamacıları gibi olabilirsin.”
Yine ellerini ovuşturmaya başladı. “Bana hiçbir zararı dokunmamış bir canlıya böyle bir şey yapacak değilim.”
“Yani, eğer sana zararım dokunursa beni kör mü yaparsın?”
“Bunu sadece zararın dokunursa öğrenirsin.”
“Peki, gözlerimi düzeltirsen ve kimseye senden bahsetmezsem, topraklarımızdan gider misin?”
“Tam olarak!” [...]

[...] “Bir teklifim var” dedi tıpkı arkadaşım April’in bir sır vereceği zamanlarda yaptığı gibi öne doğru eğilerek, gerçi onun verdiği sırlar ya bir şeye benzemez, ya da gerçekten sır falan değildir. “Eğer burada olduğumu kimseye söylemezsen, gözlerini iyileştirebilirim.”
“Kasabadan defol git!”
Birkaç kez gözlerini kırpıştırdı. “Benim de niyetim bu zaten.”
“Demek istediğim, yapamazsın ki!”
“Nedenmiş?”
“Şey, çünkü bugüne kadar gözümü gözlükten başka iyileştirebilen olmadı hiç.”
“Bazı yeteneklerim var, sen de göreceksin ancak…”
“…ancak kimseye senden bahsetmezsem, öyle mi?”
“Aynen öyle, tam da öyle!.”
“Beni kör etmeyeceğini ne bileyim? Sen de şu vaatlerde bulunan ama söylediği her şey yalan olan dolandırıcı satıcılar gibisindir belki.”
Tekrar geri çekilip ileri uzandı. “Bana hiçbir zararı olmamış bir yaratığa böyle bir şey yapmam.”
“Yani sana zarar vermiş olsam beni kör edebilirdin, öyle mi?”
“Onu o zaman düşünürüm.”
“Eğer gözlerimi iyileştirirsen ve senden kimseye bahsetmezsem topraklarımızı terk edecek misin?”
“Aynen öyle!” [...]

[...] "Bir teklifim var." Arkadaşım April'in bir sır vermek istediğinde yaptığı gibi öne doğru eğildi, sırlarının hiçbiri iyi olmasa da... Ya da gerçek sırlar. "Kimseye burada olduğumu söylemezsen, gözlerini düzeltebilirim."
"Defol git şehirden!"
Birkaç kez gözlerini kırpıştırdı. "Yapmaya çalıştığım şey bu."
"Demek istediğim, bunu yapamazsın!"
"Neden olmasın?"
"Gözlüklerim dışında başka hiç kimse gözlerimi düzeltemedi."
"Belli yeteneklerim var. Göreceksin, yeter ki..."
“… Senden kimseye bahsetmiyorum?"
"İşin özü bu, özü bu."
"Beni kör etmeyeceğini nereden bilebilirim? Söz veren ama tamamen yalan söyleyen telefon pazarlamacılarından biri gibi olabilirsiniz.
" Ağda yapmaya başladı, tekrar ağdalandı. "Bana hiçbir kötülük yapmayan bir yaratığa böyle bir şey yapmam."
"Yani sana zarar verirsem beni kör edebilir misin?"
"Bu, bilinmesi gerekenler temelinde."
"Ve eğer gözlerimi düzeltirsen ve senden kimseye bahsetmezsem, tarlalarımızı terk edecek misin?"
"İşin özü bu!" [...]