"Менде бір ұсыныс бар". Құрбым Эйприл бір сыр ашқысы келіп тұрғандай көрінді, бірақ та оның сырлары онша емес еді. Сыр деп айтуға да келмейді.
"Егер ешкімге осында екенімді айтпасаң, көзіңді емдеп беремін".
"Қаладан кетуің керек!"
Аң-таң болып қалды. "Мен не істеймін деп жатырмын".
"Көзіңді емдей алмайсың!"
"Неге?"
"Ешкім менің көзімді емдей алмады, көзілдіріктен де пайда жоқ".
"Менің ерекше қабілетім бар. Көр, шын айтамын..."
"...сен туралы ешкімге айтпаймын?"
"Ешкімге айтпауың керек. Мәселе сонда".
"Мен қайдан білемін, соқыр қылып тастайтын шығарсың? Телемаркетинг жасап жатқан кейбір өтірікшілер ұқсап жатқан шығарсың. Терең дем ала бастады. "Маған еш жамандық жасамаған жаратылысқа еш зиян бермес едім". "Сонда саған жамандық жасасам, соқыр қылдырасың ба?"
"Соған тақаса, иә".
"Ал енді көзімді емдесең және мен сен туралы ештеңе айтпасам, сен маған тиіспейсің."
"Әлбетте."

[...] "Менің ұсынысым бар." Менің құрбым Эйприл өзі бір құпиясын ашар сымақ болып, маған қарай бүгілетін еді. Шынайы сырын айтқанда да солай істейтін еді. Бұл да сондай бір қозғалыс жасады. "Егер менің осында екенімді ешкімге айтпасаң, мен сенің көзіңді жазып шығарамын."
"Қаладан кет!"
Ол көзін жыпылықтатты. "Онсыз да кетпекпін."
"Айтқым келгені - сен көзімді емдей алмайсың!"
"Неге олай дейсің?"
"Бұған дейін ешкімнің де қолынан келмеген. Тек көзілдірік тағуды ұсынған."
"Менің қасиетім бар. Өзің көресің, тек..."
"...Мен сен туралы ешкімге айтпауым керек пе?"
"Дәл солай."
"Соқыр етіп тастамайтыныңды қайдан білем? Уәделерін жаудыртып, содан соң алдап кететін сатушылар сияқты боларсың."
Ол қайтадан алақандарын тосып, айналдыра бастады. "Маған зиян келтірмеген жанға мен де зиян келтірмеймін."
"Зиян келтірген болсам, соқыр етіп қояр ма едің?"
"Ондай жағдай бола жатса, білерміз."
"Егер сен менің көзімді жазып шықсаң және мен ешкімге сен туралы айтпасам, сен біздің жерден кетесің бе?"
"Дәл солай" [...]

[...] "Менде бір ұсыныс бар". Ол сырларында асып бара жатқан құпия бола қоймайтын, тіпті шын мәнінде ешқандай да құпия болмайтын Эйприл досым сырын бөліскісі келгендегідей маған қарай еңкейді. "Менің осында екенімді ешкімге айтпасаң, көзіңді жазып бере алам".
"Кетші әрі!"
Ол көзін бір-екі жыпылықтатты. "Өзі де, кетуге әрекет жасап жатырмын ғой".
"Менің айтайын дегенім, оны істей алмайсың сен!"
"Неге?"
"Көзімді ешкім де жөндей алмады, көзілдірік тағып бергеннен басқа".
"Менің белгілі бір қабілеттерім бар. Өзің көресің, тек..."
"...ешкімге сен туралы айтпа дейсің ғой?"
"Дәл солай, дөп түстің".
"Мені мүлдем соқыр етпейтініңді қалай білем? Сен анау теледидардағы сатқыштар сияқты жалаң уәде бергіш болсаң ше?"
Ол қайтадан қолымен айналдыра бұлғай бастады. "Мен өзіме ешқандай зиян жасамаған мақұлыққа ондайды істемейтін едім".
"Сонда мен саған зияндық қылсам, мені көзімнен айыра алар ма едің?"
"Оны дәл қазір айта алмаспын".
"Ал көзімді жазып берсең және мен сен туралы ешкімге айтпасам, біздің жерімізден кетесің бе?"
"Дәл солай!" [...]

[...] «Менің ұсынысым бар». Бұл менің досым Апрель сырын айтқысы келгендей, оның ешбір құпиясы жақсы болмаса да, алға қарай еңкейіп кетті. Немесе шын мәнінде құпиялар. «Егер сен ешкімге менің осында екенімді айтпасаң, мен сенің көзіңді түзете аламын».
«Қаладан кет!»
Бір-екі рет жыпылықтап кетті. «Мен мұны істеуге тырысамын».
«Менің айтайын дегенім, сен мұны істей алмайсың!»
«Неге жоқ?»
«Менің көзімді көзілдіріктен басқа ешкім жөндей алмады».
«Менің белгілі бір қабілеттерім бар. Көресің, егер...»
«...Сен туралы ешкімге айтпаймын ба?»
««Бүкіл мәселе осында, мәселе сонда».
«Мені соқыр қылмайтыныңды қайдан білемін? Сен уәде беріп, бірақ мүлде өтірік айтатын телемаркетерлердің бірі сияқты болуың мүмкін».
Ол қайтадан көтеріліп, қайта құлай бастады. «Маған зиян тигізбеген жаратылысқа мен мұндай әрекет жасамас едім».
«Сонымен, мен сені ренжітсем, мені соқыр ете аласың ба?»
«Бұл білу қажет.»
«Егер сен менің көзімді жөндеп алсаң, мен сен туралы ешкімге айтпасам, біздің егістік алқапты тастап кетесің бе?»
«Мәселе осы!» [...]